คุยกันเรื่อง สัตว์จรจัด ทำไมต้องสกรีนคนรับอย่างกับคัดตัวดารา เรื่องมากการเลี้ยงระบบปิด และทำหมันมันบาปนะ…………….

12 กันยายน 2010 เวลา 2:38 น.

เคยลงไว้ที่นี่ http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2010/05/J9213531/J9213531.html

จริง ๆ ตั้งใจจะตั้งกระทู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ด้วยจิตตกหลาย ๆ เรื่องพอจะตั้งกระทู้กลับไม่มีอารมณ์เขียนซะงั้น (อาร์ตไปไหมเนี่ย) และขอตั้งกระทู้ในห้องแมวละกันนะคะ เพราะบทสนทนานี้เกิดจากการคุยกันเรื่องแมว แต่ก็อยากให้พี่ป้าน้าอา และน้อง ๆ จากห้องอื่น ๆ มาอ่านด้วย (หลายใจจริงวุ้ย )

 

เข้าเรื่องเลยนะคะ บทสนทนานี้ เป็นบทสนทนาระหว่างป้า กับเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งได้มีการลดทอนคำที่หยาบคายเกินมาตรฐานการพูดในที่สาธารณะ หรือ ข้อความที่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว และได้รับความยินยอมจากเพื่อนแล้วว่า สามารถเอามาเผยแพร่ได้บางส่วน โดยเพื่อนบอกว่า “แกจะเขียนอะไรก็เขียนไปเหอะ ยกเว้นเรื่องแฟนที่ฉันเอามาปรึกษาแก โอเคนะ”

 

4 พ.ค. 2553

 

หลังจากที่ได้โพสต์ข้อความนี้ใน FB ขอป้า “ใครพอจะหมาบ้านพักชั่วคราวที่จะรับฝากแมวจรประมาณ 10-20 ตัวไว้ชั่วคราวได้บ้างจะเป็นหน่วยงานรัฐ หรือเอกชนก็ได้ สืบเนื่องจากไปช่วยแมวที่กำลังจะโดนกำจัดทิ้ง แต่ต้องส่งคืนที่เดิม เพราะหาที่รับดูแลชั่วคราวก่อนพาไปหาบ้านไม่ได้ ใครมีที่ไหนแนะนำโพสต์ให้ทีเดี๋ยวจะติดต่อไปเอง” คุณเพื่อนก็ msn เข้ามาคุยด้วย

 

เพื่อน : เฮ้ยเป็นไรของแกวะ คราวก่อนก็การเมิง พักนี้ก็บ้าแมว ไหวม่ะแกเนี่ย”

 

ป้า : ก็นิดหน่อยว่ะ เห็นแล้วทำใจไม่ได้ ยิ่งลงไปทำเองยิ่งรู้สึก

 

เพื่อน : เป็นภาระป่าว ๆ ว่ะ

 

ป้า : อืม ก็ช่วยได้ก็ช่วย

 

เพื่อน : ไม่ลองติดต่อในพันทิปดูอ่ะ เห็นแกไปสิงเอากระทู้แถวนั้นมาปล่อยบ่อย ๆ เค้าน่าจะช่วยได้

 

ป้า : ก็นี่ล่ะ ไปกะคนในพันทิปมา เซฟเฮ้าส์ช่วยหมาแมว เต็มว่ะ ไม่รู้จะทำไงดีแล้ว

 

เพื่อน : กำ แล้วทำไงดีวะเนี่ย

 

ป้า : ก็ถึงมาหานี่ไง แกพอจะรู้จักม่ะ

 

เพื่อน : บอกตรง ๆ เมิงหวังอะไรกับประเทศนี้

 

ป้า : อืม – – อินี่พูดตรง ไม่ให้มีความหวังเลยนะเมิง

 

เพื่อน : เออ ไม่มีอ่ะ เท่าที่รู้ไม่มีใครตั้งเป็นหน่วยงานอย่างเป็นทางการ มีแต่จับหมาอ่ะ เอาไปฝากวัดได้ไหมวะ

 

ป้า : คิดอยู่ แต่ไม่อยากทำ รบกวนพระท่าน แล้วแมวส่วนใหญ่มันโตแล้ว หาบ้านยากว่ะ เป็นแก ถ้าแกรับมาก็คงเลือกแมวเด็กใช่ไหมล่ะ

 

เพื่อน : อืม ก็ใช่ แต่ไอแมวจรจัดพวกนี้แกไม่ต้องไปสนใจมากก็ได้ มันเป็นสัตว์นะ มันหากินเองได้

 

ป้า : กทม.นะไม่ใช่ป่าดิบ จะได้มีนกหนูให้จับกิน หนูกทม.ทุกวันนี้ตัวเท่าแมวแล้วแก ดีไม่ดี มันจับลูกแมวแดรกรึเปล่าก็ไม่รู้ T  T น่ากัวจิ๊บ

 

เพื่อน : แถวบ้านฉัน ก็มีหนูตัวเท่าแมวน่ากลัวว่ะ แล้วแมวที่แกจะช่วยเมื่อก่อนมันหากินยังไงอ่ะ

 

ป้า : มันมีร้านอาหารไง แต่เค้ารื้อทำคอนโด แล้วแมวก็อยู่แถวนั้น รถแมคโครก็วิ่งกัน

 

เพื่อน : เดี๋ยวมันก็หนีกันเองล่ะน่า

 

ป้า : มันหนีกันเป็นก็ดีดิ เห็นหลายเคสแล้ว หมาแมวโดนแมคโครทับตาย เพราะเจือกไปหลบใต้ที่ ๆ รถจะผ่าน แบนเป็นหนูโดนรถทับเลยเมิง

 

เพื่อน : เวร พูดซะกรูจิตตกตามเลยนะ แล้วนี่ทำไงต่อ

 

ป้า : ก็คงหาที่ให้ได้อ่ะ ทำเท่าที่ทำได้ เพราะบ้านฉันก็เต็มแล้ว รับได้แค่ 2 ตัว เกรงใจเจ้าของบ้านเค้าน่ะ

 

เพื่อน : ไอสองตัวที่แกเอาขึ้นเอ็มบ่อย ๆ นี่หรอ

 

ป้า : เออ รับมาจากโครงการเหมือนกัน

 

เพื่อน : เออดีล่ะ ไม่ต้องไปหาซื้อแมว แต่ไอตัวสีน้ำตาลหน้ามันตลกดีว่ะ แกบังคับมันถ่ายรูปหรอวะ หน้าเหมือน ดิงก้า ที่อยู่ข้างหลังเลย

 

ป้า : ป่าว มันเป็นแมวหน้าเซ็ง กว่าจะได้มา นานเหมือนกัน

 

เพื่อน : เค้าไม่ได้ให้ฟรีเรอะ

 

ป้า : ฟรี แต่สกรีนคนรับไง

 

เพื่อน : โห สกรีนคนรับ ทำอย่างกะคัดตัวเดอะสตาร์เลย เค้าสกรีนเรื่องไรมั่งอ่ะ

 

ป้า : หลายเรื่อง ถามทำไม จะไปรับมั่งม่ะล่ะ

 

เพื่อน : ไม่อ่ะ ดูแลตัวเองยังไม่รอดเลย ถามเผื่อไว้ เผื่อคนที่ทำงานอยากได้ เห็นเค้าว่ามีเปอร์เซียแจกฟรีด้วยนี่หว่า

 

ป้า : หวังสูงนะเมิง เปอร์เซียนี่นาน ๆ มาที แต่ก็ถือว่าบ่อยว่ะ สกรีนกันแปดตลบ ยิ่งกว่าสอบสัมภาษณ์เข้าทำงานอีก

 

เพื่อน : คนอยากได้เยอะหรอ แต่แมวแพง ๆ นี่ทำไมเค้ายกให้คนอื่นกันฟรี ๆ อ่ะ ไม่รักไม่เสียดายเรอะ

 

ป้า : บางตัวก็ถูกทำร้าย บางตัวถูกทิ้ง บางตัวโรคแดรก เชื้อราบานแทบไม่เหมือนเปอร์เซีย ต้องเอาเข้าโครงการไปรักษา ก่อนพาหาบ้าน น้อยมากว่ะที่จะมีแบบให้ฟรี เพราะเลี้ยงไม่ได้แล้ว

 

เพื่อน : ให้ฟรีเลยใช่ป่ะ แล้วแบบนี้คนอยากได้เยอะ ๆ เค้าคัดคนยังไงวะ

 

ป้า : ก็ถามประวัติการเลี้ยงสัตว์ เคยเลี้ยงอะไรมา ที่บ้านมีตัวอะไรอยู่ ดูความสามารถในการดูแล ว่าพาไปฉีดวัคซีนตามกำหนดได้ไหม ถึงเวลาพาไปทำหมันได้รึเปล่า เลี้ยงระบบปิดได้ไหม อะไรแบบนี้

 

เพื่อน : ทำหมันบาปนะเมิง อย่าไปทำเลยสงสารว่ะ

 

ป้า : เมื่อก่อนก็คิดแบบนี้นะ แต่พอเห็นลูกหมาโดนรถทับตาย กรูเปลี่ยนความคิดเลยเพื่อน : ก็เจ้าของมันดูแลไม่ดีนี่หว่า

 

ป้า : ป่าวลูกหมาจรหลงมา แล้วพ่อชั้นไม่รับเลี้ยง ตอนเช้าเจอมันนอนตายหน้าปากซอย T  T โดนรถชนไส้ไหล

 

เพื่อน : น่าสงสาร

 

ป้า : หมาแมว 1 ตัว ถ้าท้องได้ปีละ 2 ครั้ง ครั้งนึงมีลูก 3 ตัว ปีนึงจะได้ลูกหมา 6 ตัว

แล้วปีต่อมา ถ้า 3 ใน 6 เป็นตัวเมีย จะมีหมาตัวเมีย 4 ตัว *3 ได้ลูกหมา 12 ตัว *2 1 ปีได้ 24 ตัว

24 ตัวนี้เป็นตัวเมีย 12 ตัว + แม่กะยายอีก 4 เป็น 16

นี่คิดคร่าว ๆ นะ เพราะอัตราส่วนตัวเมียจะมีมากกว่าตัวผู้เสมอ

แล้วหมาหนึ่งครอก มีตั้งแต่ 1-10 ตัว เท่าที่เคยเห็นมาจะประมาณ 4-6 ตัว

 

เพื่อน : …..

 

ป้า : คิดดูนะ แค่ 3 ปี มันทวีคูณกันไปเท่าไหร่ แล้วนี่ยังไม่รวม คนที่ซื้อหมามาเลี้ยงเพราะน่ารัก แล้วทิ้งมันตอนโตอีกนะ ขนาดเปอร์เซีย เลี้ยงง่ายกว่าหมานะ ยังทิ้งกันโครม ๆ เลยแก ถ้าจะตัดวงจรนี้ ก็ต้องช่วยกันทำหมันตัวที่มีอยู่ไม่ให้เพิ่มจำนวนก่อน ฉันเลยคิดว่า ทำหมันไม่บาป เท่ากันเอาหมามาปล่อยสร้างความลำบากให้คนอื่น หรือทรมาณให้มันตาย

 

เพื่อน : ไอคนเลี้ยงมันก็ไม่รับผิดชอบเนอะ

 

ป้า : อืม ปลูกสัน-ด-า-น คนมันยากว่ะ อย่างแกถ้าไม่พร้อมก็ไม่เลี้ยงใช่ป่ะ แกก็ดูตัวเองก่อนว่า ทำได้แค่ไหน แบบนี้คือไม่สร้างปัญหาไง แต่อิพวกซื้อหมาแมวให้แฟน แล้วพอเลิกกันแล้วเอามาทิ้งเนี่ย อยากโดดถีบขาคู่ไอคนซื้อจริง ๆ มันเอาอะไรคิดฟระ

 

เพื่อน : พวกนี้มีเงินอย่างเดียวไม่พอ ต้องโง่ประกอบด้วย

 

ป้า : ถูกต้อง (ชั้นไม่ได้พูดนะ แกพูดเอง 55555)

 

เพื่อน : เออ แล้วอะไรวะ ระบบปิด

 

ป้า : ออ ก็เป็นการเลี้ยงแบบให้อยู่แต่ในบ้าน หรือบริเวณบ้านไง ไม่ให้ออกนอกบ้านไปไหน

 

เพื่อน : โหกักขังหมาแมวไม่เครียดตายหรอวะ

 

ป้า : ก็ไม่นะ มันมีวิธีการเลี้ยง ถึงอยู่แต่ในบ้านก็จะมีจุดให้ชมวิว หรือพาออกนอกบ้านบ้าง แต่ถ้าตัวบ้านมีพื้นที่ ก็ให้อยู่ในรั้วบ้าน ทำตระแกรงกั้นไม่ให้ปีนออกได้ไง จะได้ไม่ต้องออกไปโดนรถทับ แล้วก็ไม่มีปัญหากับเพื่อนบ้านด้วย ถ้ามีขี้แมว เค้าก็ว่าแมวเราไม่ได้ เพราะมันออกไปไหนไม่ได้

 

เพื่อน : ลำบากว่ะ แล้วปล่อยไม่ได้เลยหรอไง

 

ป้า : มีบางคนเลี้ยงแบบกึ่งปิด กึ่งเปิดนะ คือเปิดให้ออกไปนอกบ้านได้ แต่กลับเข้ามานอนบ้าน ถ้าเลี้ยงแบบนี้แล้วไม่มีปัญหาเรื่องคนข้างบ้าน หรือบ้านมีพื้นที่ให้วิ่งเล่นได้ไกล เข้าใจวิธีการดูแล ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้าในเมืองรถเยอะ ๆ เค้าให้เลี้ยงปิดอย่างเดียว

 

เพื่อน : จะเรื่องมากทำไมวะ แมวจรจัดนะเฟ้ย ไม่ใช่เปอร์เซีย

 

ป้า : ถ้าให้พูดตรง ๆ คือ เค้าวัดใจเมิงอ่ะ ถ้าอยากเลี้ยงแล้วไม่เข้าใจระบบการเลี้ยงทั้งเปิดและปิดจริง ๆ ก็อยากให้เมิงเลี้ยงแบบปิด โครงการนี้เค้าอยากปลูกฝังให้รักและเลี้ยงดูสัตว์แบบเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยง  “รักแบบมีความรับผิดชอบน่ะ”

 

เพื่อน : เว่อร์ไป?

 

ป้า : ไม่หรอก แกคิดดูนะ ถ้าบ้านแกมีแมวมาขี้หน้าบ้าน มาขโมยของกิน มาทิ้งขนแมวไว้ในบ้านแก แกจะโกรธไหม บางคนโกรธขนาดเอามีดไล่ฟันหรือวางยาเบื่อแมวเลยนะ

 

เพื่อน : อิพวกนั้น มันเลวโดนนิสัยในส่วนลึกแก ฉันโกรธแค่ไหนก็ไม่ทำหรอก แค่ด่าเจ้าของให้มันดูแลอย่าให้แมวออกมาบ้านฉัน

 

ป้า : ถ้าแมวมันขี้ใส่ในกระเป๋าหลุยส์ใบโปรดแก หรือฉี่ใส่ BB แก แกจะโกรธไหม

 

เพื่อน : ฉันคงไล่เตะมันเลยล่ะแก ไม่ต้องไปด่าเจ้าของมันล่ะ แล้วค่อยให้มันจ่ายเงินให้ฉันเลย

 

ป้า : นั่นล่ะ ถ้าบอกว่า ดูแลอย่าให้ออกมา ก็ต้องเป็นระบบปิด ระบบปิดมันไม่ได้หมายถึงการขังไว้แต่ในห้อง แต่ปล่อยออกมาบริเวณบ้านได้ ชมนกชมไม้ได้ แต่ต้องทำให้ออกจากบริเวณบ้านไม่ได้ จะได้ไม่ก่อความเดือดร้อน

 

เพื่อน : อืมนะ ฉันเห็นบางบ้าน ก็เลี้ยงปล่อย ๆ นะ

 

ป้า : ปัญหาไม่ถึงตัวแก ก็ยังพูดได้ไง แต่ที่โครงการ เค้าเจอมาเยอะ ถ้าพูดจริง ๆ ก็อย่างที่บอก เค้าไม่ได้บังคับขนาดว่าเมิงต้องระบบปิด only แต่เค้าอยากให้มีสำนึกเลี้ยงแบบคนในครอบครัว

 

ถ้าเป็นคนในครอบครัว  แกจะปล่อยให้เค้าไปสร้างปัญหาให้ชาวบ้านป่ะ

ถ้าเป็นคนในครอบครัว  เค้าทำผิด แกจะตีเค้าจนขาหักไหม

ถ้าเป็นคนในครอบครัว  เค้าไม่สบายแกจะปล่อยเค้านอนซม เพราะแค่แกไม่ว่างป่ะ

ถ้าเป็นคนในครอบครัว  แกเลิกกะแฟน แกจะปล่อยลูกแกไปเป็นเด็กจรจัดม่ะ

 

เพื่อน : เลี้ยงเป็นลูกเลยเรอะ

 

ป้า : ถ้าแกได้เลี้ยงนะ แกจะรู้เลยว่า ทั้งรักทั้งห่วงขนาดไหน

 

เพื่อน : โห อินี่นิ กล่อมฉันเข้าลัทธิแมวหรอ

 

ป้า : นิดนึง

 

เพื่อน : เลี้ยงแล้วลำบากว่ะ อย่าเลี้ยงเลย

 

ป้า : ถ้าคนมันคิดแบบแกทุกคนแต่แรก ก็คงดีว่ะ ไม่เป็นเหมือนทุกวันนี้หรอก

 

เพื่อน : เออ แล้วโครงการอะไรของแกเนี่ย แกไปทำอะไรกะเค้าเรอะ

 

ป้า : รับแมวมาเลี้ยง 2 ตัว บริจาคนิด ๆ หน่อย ๆ ไปซื้อของช่วยบ้าง

 

เพื่อน : อ่าว ฉันก็คิดว่าแกทำมากกว่านี้ซะอีก เห็น FB เยอะนะ

 

ป้า : อินี่ กรูจน ทำเท่าที่ทำได้เว้ย ช่วยไรไม่ได้ รับแมวมาเลี้ยง เป็นกำลังใจให้คนทำซักหน่อยก็ยังดี บริจาค จะ 20 หรือจะ 2000 มันก็รวม ๆ กันเป็นหมื่นเป็นแสนได้

 

เพื่อน : เฮ้ยโครงการเมิงก็รวยดิ

 

ป้า : รวยxxx อ่ะดิ (จริง ๆ พูดหยาบกว่านี้ นึกเอาเองนะคะท่านผู้อ่าน)

 

เพื่อน : เอาเงินไปทำไรหมดว่ะ

 

ป้า : ค่ายาเคสต่อเนื่อง หลายเคส ไหนจะค่าอาหารที่โครงการอุปการะไว้อีก เห็นจ่ายทีนึง เกือบแสน

 

เพื่อน : จริงหรอวะ หาเงินจากไหนเป็นแสน

 

ป้า :  ไม่ถึงแสนหรอกไอบ้า ก็บริจาคช่วย ๆ กัน บางทีก็ประมูลของ บางทีก็ขายของอ่ะ

 

เพื่อน : ได้ขนาดนั้นเลยหรอ

 

ป้า : ป่าว สะสมเอาหลาย ๆ เดือน บางเดือนปิดรับเคสตั้งกะกลางเดือนก็มี แล้ว มันมีหลายบัญชี หลายกลุ่มช่วย ๆ กัน

 

เพื่อน : ไม่ติดต่อหน่วยงานรัฐมาช่วยวะ หรือมูลนิธิ รวมตัวกัน

 

ป้า : ไม่รู้ดิ แกบอกฉันเองนะ “หวังอะไรกับประเทศนี้” 555+

 

เพื่อน : เออ กรูผิดเอง

 

ป้า : 5555+

 

 

————————-

 

บทสนทนาที่สามารถเปิดเผยได้สิ้นสุดลงเพียงเท่านี้

 

ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่อยากเล่า หุหุ แสดงความคิดเห็นกันได้ตามสะดวกนะคะ

 

เพราะนี่เป็นบทสนทนาระหว่างเพื่อน 2 คนคุยกัน มิได้พาดพิงถึงบุคคลใดในทางมิดีจะพาดพิงก็ถึงแต่บัญชีโครงการ หากป้าเข้าใจอะไรผิดไปรบกวนท้วงติงได้เลยค่ะจะได้ไปแก้ข่าว ^^